Diyabet ve obezite gibi, yaşam tarzı değişiklikleri yapmamız ve kalıcı olumlu davranışlar yaratmamız için itici güç, motivasyon ve strateji gerekir. Diyabet kronik, fiziksel bir hastalık olmasının yanı sıra ruhsal, duygusal, psikososyal ve psikoseksüel bi dizi sorun ve çatışmanın gündeme gelmesine yol açan bir durumdur. Diyabet tükenmişliği de bunlardan biridir. Turdep araştırmasına göre, diyabetin görülme sıklığının her 10 yılda bir yüzde 100 arttığını vurguluyor.
Çoğu insan için bilginin kendisi davranışları değiştirmez. Davranış değişikliği, hastanede değil, evde başlar. Dolayısı ile burada koçluk hizmetinin önemi devreye girer. Birine balık verebilir, bir gün boyunca besleyebilir ya da balık tutmayı öğretebiliriz.
Doktorların tıbbi tedavi sürecini planlama dışında zamanlar yok. Hastalık tanı aşaması ve sonrasında, davranış değişimi bilimi entegrasyonu ve koçlukla paralel giden psikoloji ilkeleri ile danışanlara bireyselleştirilmiş çözümler üretmek, öz yönetim desteği sağlamak, danışanı güçlendirmek, baş etme becerilerini öğretmek, güven oluşturmak, motive etmek, sağlık profesyoneli ile arada ray olmak, diyabet koçunun temel yetkinlikleridir.
Bilimsel olarak yapılan çalışmalar, kanıta dayalı koçluk uygulamalarının, hastaların A1C seviyelerinde düşme sağladığını, sağlıklı beslenme ve fiziksel aktivite alışkanlıklarında olumlu değişikliklere rehber olduğunu, komplikasyon ve diğer hastalıklara yakalanma riskinin azaldığını ve sağlık kalemi harcama maliyetlerinin de azalmasına neden olduğunu gösteriyor.